Pink,
ook wel geschreven als P!nk, wordt op 8 september 1979 geboren als Alecia
Beth Moore. Ze groeit op in Doylestown, een klein plaatsje in de buurt
van Philadelphia. Haar vader speelt gitaar en zingt veel voor zijn jonge
dochter. Alecia weet al van jongs af aan dat ze een rockster wil worden.
Op 14-jarige zingt Alecia in clubs in Philadelphia. Twee jaar later sluit ze zich aan bij het R&B-trio Choice, uit Atlanta. De groep tekent een platencontract bij LaFace Records maar verlaat het label zonder een album te hebben uitgebracht. Onder de naam Pink blijft Alecia als solo-artiest onder contract staan.
Alecia is 20 jaar als ze haar debuutalbum bij op LaFace Records uitbrengt. En met succes! Het album Can't Take Me Home, uit 2000, is in de Verenigde Staten goed voor dubbel platina. De singles 'There You Go', 'Most Girls' en 'You Make Me Sick' worden in de Verenigde Staten stuk voor stuk hits. In Nederland wordt met name 'There You Go' een grote hit. Pink gaat op tournee met NSYNC en in 2001 werkt ze samen met Mya, Christina Aguilera en Lil' Kim aan de cover 'Lady Marmalade'. Het is een bijdrage aan de Baz Luhrman-film Moulin Rouge. Hiermee verdient Pink haar eerste Grammy voor 'Best Pop Collaboration With Vocals'.
Top 2000
In de 23e editie van de Top 2000 staat Pink met de volgende noteringen:
- 709: What About Us
- 743: Just GIve Me A Reason (met Nate Ruess)
- 839: Try
- 1355: Cover Me In Sunshine
- 1543: Raise Your Glass
- 1791: Dear Mr. President
- 1830: Family Portrait
Sunday Morning Classic
Op 16 juli 2023 hadden we het genoegen om het vierde studioalbum van Pink te betitelen als Sunday Morning Classic.
“I’m Not Dead” was dus het vierde studioalbum van Pink en werd over het algemeen positief ontvangen door critici. Het album bevatte een mix van pop, rock en R&B-invloeden, en het verkende verschillende thema’s zoals politiek, relaties en zelfexpressie. Het bevatte ook enkele bekende hits zoals “Stupid Girls”, “U + Ur Hand” en “Who Knew”.
Critici prezen het album vaak vanwege de sterke vocale prestaties van Pink, de pakkende melodieën en de persoonlijke en eerlijke songteksten. Sommigen vonden dat het album een krachtige boodschap over feminisme en maatschappelijke kwesties overbracht.
Hoewel het album positieve recensies ontving, waren er ook enkele critici die vonden dat het album enigszins inconsistent was qua stijlen en dat niet alle nummers even sterk waren.
Over het algemeen werd “I’m Not Dead” beschouwd als een succesvol album voor Pink en hielp het haar positie in de muziekindustrie verder te versterken. Het behaalde ook commercieel succes, met hoge posities in de hitlijsten wereldwijd.
Ik hoop dat dit je een idee geeft van hoe het album destijds werd ontvangen!
Bron: NPO en Wikipedia
Foto: Andemaya en Joel Telling