Rory
Graham wordt op 29 januari 1985 geboren in Buckfield, nabij Brighton, in
Engeland. Als jochie wordt Graham blootgesteld aan de bluesmuziek van Muddy
Waters. Wanneer hij als puber hiphop ontdekt, begint hij als vijftienjarige
met rappen in een lokale drum-’n’-bassformatie. Zijn vader moedigt hem
aan ook te gaan zingen. Wanneer Graham met zijn vader naar een herhaling
van de comedyserie Steptoe And Son uit de jaren zeventig aan het kijken
is, vindt hij zijn artiestennaam: Bag’n’Bone Man (vrij vertaald: voddenman
of lorrenboer). In Brighton sluit hij zich aan bij het hiphopcollectief
Rum Committee, dat in 2012 het album Boozetown uitbrengt. Wanneer het succes
uitblijft, gaat hij solo.
Onder de naam Rag’n’Bone Man verschijnt in 2012 de EP Bluestown, waarop hij acht zelfgeschreven nummers laat horen. Na nog twee singles te hebben uitgebracht, wordt hij in 2015 gecontracteerd door Best Laid Plan Records, het platenlabel van Bastille-zanger Dan Smith. Het nummer Human wordt in de zomer van 2016 uitgebracht, wanneer Rag’n’Bone ook te zien is op North Sea Jazz en Lowlands. De single wordt dan mondjesmaat gedraaid op de radio en het duurt maanden voordat het echt een hit wordt. Pas in februari 2017 is het gelijknamige debuutalbum verkrijgbaar, maar die komt wel op nummer 1 binnen. Graham heeft in 2019 een top 10-hit te pakken als gastzanger op Giant van dj Calvin Harris. Het tweede album Life By Misadventure verscheen in mei 2021.
Top 2000
In de 23e editie van deTop 2000 staat Rag'n'Bone Man met één notering:
- 418: Human
Sunday Morning Classics: Human
Op 30 januari 2022 stond Rag'n'Bone Man bij ons als Sunday Morning Classic op het virtuele podium met zijn album Human.
De titeltrack is soulvol, gedreven door een behoorlijke bass, en gaat over zijn eigen gevoelens, zo vertelde hij al eens. ‘Het gaat over toegeven dat je vaak gewoon niet alle antwoorden hebt. “I’m no prophet or messiah” is een zin, het erkennen van dat gevoel.’ Mijn inziens is Skin misschien nog wel beter. Waarom? Omdat het lijkt alsof Rag’n’ Bone Man nog meer zijn gevoel laat spreken, het is emotioneler. Niet per se door de teksten, maar wel door de melodie en zijn zang. Het is een nummer dat aan de ene kant heel erg mooi is, maar je tegelijkertijd, mocht je in een mindere bui zijn, je enorm kan raken. Wat betreft de andere nummers op het album geldt: hoe vaker je ze luistert, hoe beter ze worden. De eerste keer kan het misschien wat ‘vlak’ klinken, maar na meerdere luisterbeurten valt het kwartje en stijgt de waardering. Afsluiter Die Easy is ook al even bijzonder. Het is een a capella-song en heeft een wel heel duistere tekst voor iemand van 32 jaar oud. Toch klinkt het prachtig en zou het niet misstaan als soundtrack voor een westernfilm.
Al met al kan Rag’n’ Bone Man terugkijken op een prima debuutplaat. Qua muziek is het album behoorlijk divers, dat zeker, maar qua onderwerpen kan het nog wel wat gevarieerder.