Joost den Draaijer
Het verhaal van The Cats laat zich lezen als een spannend jongensboek. De groep begint in 1962 als The Mystic Four, een naam die eerst nog wordt veranderd in The Blue Cats en later in The Cats. Vanaf 1965 speelt het Volendamse kwintet, dat dan bestaat uit Arnold Mühren, Cees Veerman, Piet Veerman, Jaap Schilder en Theo Klouwer, een belangrijke rol binnen de Nederpop. Het kenmerkende geluid van The Cats wordt bepaald door de enigszins weemoedige melodieën en de harmonieuze vocalen. Diskjockey Willem van Kooten, alias Joost den Draaijer, bedenkt er een passende naam voor: de palingsound! Wat ook meespeelde was dat Cats-manager Jan Buijs tijdens het pluggen altijd een pondje paling voor Den Draaijer meenam.
Grenzen
In december 1966 scoren The Cats met What A Crazy Life hun eerste echte hit. Twee jaar later breken The Cats door naar een groot publiek. Dat gebeurt met het liedje Times Were When. Het is een cover van een onbekende Schotse popgroep. Times Were When is de eerste uit een niet aflatende stroom van tophits waaronder nummers als Lea, Why, Scarlet Ribbons, Marian, Magical Mystery Morning, There Has Been A Time en Let’s Dance. Ook buiten de Nederlandse grenzen vieren The Cats grote successen, tot zelfs in Indonesië, Suriname en de Verenigde Staten aan toe.
Wereldtitel
Eén van de grootste hits die The Cats in de jaren zeventig scoren, is One Way Wind. Deze ballad ontstaat op Aruba, waar The Cats zien hoe palmbomen onder invloed van de passaatwind maar één kant op groeien. One Way Wind wordt een grote hit waarna het als strijdlied wordt geadopteerd door het Nederlands voetbalelftal, dat in 1974 op het WK Voetbal in Duitsland een serieuze gooi doet naar de wereldtitel. Vóór iedere wedstrijd draait coach Rinus Michels in de spelersbus het cassettebandje met One Way Wind. Maar op de dag van de finale is het cassettebandje zoek. Geen One Way Wind dus voor Oranje, maar ook geen wereldtitel.
Afscheid
In 1973 vertrekken The Cats naar de Verenigde Staten, waar met de Amerikaanse producer Al Capps het album Love In Your Eyes wordt opgenomen. Hoewel de plaat hier de hits Rock & Roll (I Gave You The Best Years Of My Life) en Be My Day voortbrengt, blijft een Amerikaanse doorbraak uit. Op dat moment besluiten The Cats het voor gezien te houden. Nog geen jaar na dat besluit, staan de Volendammers alweer op het podium. Ook in de hitlijsten zijn The Cats succesvol met veelzeggende titels als Hard To Be Friends en We Should Be Together. Ze vormen de voorbode voor iets wat onafwendbaar is. Het definitieve afscheid lijkt zich aan te dienen in 1980, wanneer The Cats met The End Of The Show een laatste Top 10-hit scoren. De Volendamse groep vindt het welletjes geweest en hangt de gitaren in de wilgen.
Terugkeer
Toch gaat het verhaal verder. Want in 1983 scoren The Cats met La Dilligence. Wederom staat de groep volop in de belangstelling. Niettemin lijken de gouden jaren van The Cats voorbij. Dus kondigt de groep in 1985 haar definitieve afscheid aan. Piet Veerman start een succesvolle solocarrière en Arnold Mühren begint een eigen platenstudio. Ook de andere leden van The Cats zoeken los van elkaar hun eigen weg in de maatschappij.
Top 2000
In de 24e editie van de Top 2000 staan The Cats met de volgende noteringen:
- 700: Lea
- 718: One Way Wind
- 1070: Marian
- 1352: Scarlet Ribbens
- 1675: Times Where When
Sunday Morning Classic
Op zondag 2 april 2023 was het de beurt aan vaderlands trots The Cats om op onze Sunday Morning Classic Podium te staan.
Het is 1968 en The Cats komen met hun tweede studioalbum “Cats”, een prachtig album met juweeltjes van nummers. Het eerste nummer “Lea” is direct raak. Piet Veerman raakt de emotionele snaar en laat deze de rest van het album niet meer los.
Het lied Lea vertelt een waargebeurd verhaal en gaat over de destijds 19-jarige Lia Vertelman uit Wervershoof. Lia was vanaf het eerste uur fan van The Cats en bezocht regelmatig concerten. Arnold Mühren kende haar hiervan. Op een gegeven moment merkte hij op dat een bekend gezicht ontbrak. Later hoorde Mühren dat Lia en haar vriend, schaatstalent Frits Bartling, betrokken waren geraakt bij een auto-ongeluk in Hoevelaken waarbij hun auto met 120 kilometer per uur frontaal op een vrachtwagen botste. Lia werd naar het ziekenhuis in Utrecht gereden waar ze niet veel later aan haar verwondingen overleed, haar vriend was zwaargewond. Mühren was hierdoor geraakt en schreef toen dit nummer voor haar. Na overleg met de familie van Lia werd dit nummer uitgebracht. Zo mocht er niet al te veel reclame voor het plaatje worden gemaakt waarbij de naam Lia gebruikt werd.
Toen de demo voor het eerst op de radio te horen is, bleek dat de zang hier en daar vals was. Piet Veerman zong vervolgens met spoed de zangstem beter in. Manager Jan Buijs spoorde alle “valse” opnamen op haalde ze eruit. Van Lea werden 174.000 exemplaren verkocht.
De elpee behaalde de gouden status en is een album dat meer dan "de moeite" van het luisteren waard is.
Bron: NPO en Wikipedia
Foto: TopPop (Avro) en publiek domein