The J. Geils Band is een voormalige Amerikaanse rockband opgericht in
1967. De band was actief van 1967 tot 1986, met even een korte heropleving
in 1999 en 2006. De band is vernoemd naar zanger en gitarist J. Geils.
De band begon midden jaren 60 in Worcester als een akoestisch bluestrio bestaande uit John Geils, Danny Klein en Richard Salwitz. Dit trio trad op onder de naam Snoopy and the Sopwith Camels, terwijl Geils studeerde aan het Worcester Polytechnic Institute. In 1967 veranderde de band van muziekstijl. Drummer Stephen Jo Bladd en ex-diskjockey zanger Peter Wolf kwamen erbij. Ze noemden zichzelf de J. Geils Blues Band, maar het woordje “blues” werd al snel weggelaten. Het jaar erop voegde ook Seth Justman zich bij de band. In 1970 tekende de band een contract met Atlantic Records.Terwijl ze in Boston woonden, beschouwden de bandleden Detroit als hun tweede thuis vanwege hun enorme populariteit aldaar. Alle drie hun live-albums werden in Detroit opgenomen.
The J. Geils Band kwam voor het eerst op de radio met de live single "First I Look at the Purse". Hierna scoorden ze meerdere hits, waaronder een coverversie de Showstoppers' "Ain't Nothin' But a Houseparty" (1973) en "Musta Got Lost" (1974). Later in de jaren zeventig tekende de band een contract met EMI America Records.
Na het eerste commerciële succes leek het even bergafwaarts te gaan met de band, totdat ze in 1977 Monkey Island uitbrachten, gevolgd door Sanctuary in 1978. Het succes van de groep bleef in de jaren 80 toenemen door onder andere het succes van Love Stinks en Freeze Frame. Dit album bevatte onder andere het nummer "Centerfold", dat zes weken op nummer 1 stond in de Billboard Hot 100. Centerfold was de enige grote hit van de band in het Verenigd Koninkrijk.
Wolf, die van 1 augustus 1974 tot zijn scheiding in 1979 getrouwd was met de Amerikaanse actrice Faye Dunaway, verliet de band in 1983 na onenigheid met de andere leden. Hij werd niet vervangen door een nieuw bandlid. In plaats daarvan nam Seth Justman het meeste zangwerk over.
Nadat ze meewerkten aan het titelnummer van de horrorfilm Fright Night besloot de band in 1986 te stoppen. Wel werden er in 1999 en 2006 een reünietour gegeven. Wolf was ook aanwezig tijdens de tour in 1999. Geils trad nog af en toe op. Verder repareerde hij sportwagens in Massachusetts en was hij eigenaar van KTR European Motorsports in Ayer.
Top 2000
In de 24e editie van de Top 2000 staan er geen nummers meer van The J. Geilsband.
Sunday Morning Classic
op de eerste dag van 2023 besteedde we aandacht aan het album Freeze Frame als Sunday Morning Classic, Het album is het tiende studioalbum van J. Geilsband.
Als je nog nooit van de J. Geils Band had gehoord voor de release van het album Love Stinks, wist je wie ze waren nadat dit geweldige album was uitgebracht. Het album Love Stinks werd uitgebracht op 28 januari 1980. Het album steeg al snel in de hitlijsten en bereikte nummer 18 in de Billboard Top 200 Albums-hitlijsten. Drie singles van het album werden uitgebracht, te beginnen met het rockende nummer getiteld "Come Back". Het was echter de derde single en titeltrack van het album "Love Stinks", die hielp de J. Geils Band-manie te ontsteken die de muziekwereld de komende jaren zou overspoelen. En wie zou ooit die video kunnen vergeten met Peter Wolf die de woorden "Love Stinks." zingt in de mond van een gigantische vis.
Het nummer Freeze Frame is een lekkere starter. De sfeer zit er direct goed in om op pad te gaan. Dan volgt dus het hoogtepunt van dit album: Rage in the cage. Het gaspedaal wordt nu steeds verder in gedrukt.
Bron: Wikipedia en diverse sites
Foto: publiek domein en Carl Lender CC BY-SA
Onderstaand tref je de wat ons betreft de beste albums aan van The J. Geilsband. Ben je op zoek naar één van deze albums of wellicht een ander album van deze superband, laat het ons dan weten. We zoeken graag met je mee binnen ons netwerk.