Fan van het eerste uur: Theo de Kok
Kun je mij vertellen waarom je Vienna nou zo’n mooi nummer vindt? Dat even in een paar woorden beschrijven? Oh, dat wil ik best wel doen, geef me daar wel even tijd voor…
Nou, die heb ik moeten nemen, die tijd…
Waarom greep dat liedje me direct toen ik het voor het eerst hoorde, vermoedelijk bij Toppop, dus vergezeld van de beelden. Mysterieus, in zwart en wit, met mistflarden, een mooie vrouw op een trap. Een man met een klein snorretje, Midge, was jij dat?
Herinner ik me eigenlijk überhaupt de clip wel correct?
En waarom vertel ik nu zoveel meer -eigenlijk alleen maar- over de videoclip
en niet over de muziek zelf? Is
Er is onderzoek gedaan naar wat goede muziek is. Naar wat makkelijk in het gehoor ligt en daarom kinderen aanspreekt en naar wat veel complexer is, met tempowisselingen en gelaagd (wat ik daar ook mee mag bedoelen) en zodoende slechts nog voor een wat kleiner publiek toegankelijk. Tot aan muziek die bijna niemand meer begrijpt*. Je kunt helemaal ontleden hoe je de optimale hit moet schrijven, als je dat zou willen. Zou dat dan net zo mooi worden als de muziek van Ultravox, ik waag het te betwijfelen. Als je van die plakkers op mijn hoofd zou aanbrengen om mijn hersenactiviteit te meten, wat zou je apparaat dan waarnemen als ik naar Vienna luister? Moet je het zo willen analyseren, moet ik dat doen? Of moet ik me gewoon overgeven aan de melancholie die me nog steeds overvalt en dat al vanaf de allereerste keer dat ik het intro hoorde heeft gedaan. Geen vraagteken achter deze toch als vraag geformuleerde zin, ik ben er dus uit! Vienna is en blijft gewoon één van de mooiste nummers uit het begin van je jaren tachtig!
Waarom precies? Boeien!
Gauw nog even luisteren, en kijken. Hé, een paard! Toch ook kleur?
Oh ja, die vogelspin. Is het een droom, dat moet haast wel. Ben ik eigenlijk
wakker of voor altijd blijven hangen in de mijmeringen van mijn lang vervlogen
jeugd, ergens op een wazig feest in Wenen, in zwart en wit en toch ook
in kleur, kennelijk…
* Sunn O))) maakt daar mooie voorbeelden van, luisteren!
Ultravox
Ultravox wordt in 1974 opgericht door zanger John Foxx met als toenmalige
bandnaam Tiger Lily. De Engelse groep bestaat naast John Foxx uit Billy
Currie (toetsen/viool), Chris Cross (bas), Warren Cann (drums) en Stevie
Shears (gitaar). In 1976 wordt de naam gewijzigd in Ultravox! De op de
punkleest geschoeide elektronische muziek smaakt het Engelse publiek in
eerste instantie een beetje vreemd, maar is toch precies waar men op zit
te wachten.
De punk met scheurende gitaren -dat midden jaren '70 populair is - wordt door Ultravox! gecombineerd met synthezisers dat een nieuw geluid oplevert. Dit zou een nieuwe periode inluiden, namelijk de zogenaamde New Romantics of Blitz-stroming , dat in 1980 zijn hoogtepunt bereikt. Andere groepen uit de periode met die sound zijn bijvoorbeeld Soft Cell, Human League en Duran Duran.
In 1980 wordt er een nieuw contract getekend bij Chysalis. Er wordt een nieuwe zanger aangetrokken: Midge Ure. Midge heeft dan al in verscheidene bands gezeten en is in 1979 kort zanger geweest van Thin Lizzy. Vanaf deze tijd gaat het bergopwaarts want het eerste album met Midge Ure is Vienna met de gelijknamige single 'Vienna' dat de groep wereldberoemd maakt.
Ultravox startte een "reunion tour" in 2009, waarvan het concert van 30 april 2009 in de Londense Roundhouse is opgenomen voor DVD. Deze is inmiddels, vooruitlopend op de "second-leg" van de "reunion tour", begin april 2010 uitgebracht. Op zaterdag 8 augustus 2009 bracht de reunion tour hen op de Lokerse Feesten in de bezetting waarmee het album Vienna was opgenomen; maandag 26 april 2010 speelde Ultravox in Paradiso (Amsterdam).
Op 28 mei 2012 kwam het recentste album van Ultravox uit, genaamd "Brilliant".
Top 2000
Ultravox staat natuurlijk in de Top 2000 en wel met twee nummers in 2019:
· 419 - Vienna
· 1681 - Dancing With Tears In My Eyes
Sunday Morning Classic: Vienna
Op 1 november 2020 was Ultravox te gast als Sunday Morning Classic bij De Platenbar met hun album Vienna.
Vienna was het vierde studioalbum van de Britse band Ultravox en betekende voor hen een totale ommezwaai. Vienna, uitgebracht in 1980, was de eerste LP die ze opnamen nadat hun voormalige frontman, John Foxx, de band verliet om een solocarrière na te streven en werd vervangen door Midge Ure.
Vienna is een album van grote schoonheid dat zowel koelbloedig als fel tegelijk weet te zijn. Het wordt gedomineerd door de synthesizer en de bas, en de muziek werkt samen met de teksten om een algeheel gevoel van paranoia te creëren.
De sfeer gaat door en bouwt ondertussen op naar de dramatische climax van het voorlaatste nummer, het briljante titelnummer "Vienna". Ure heeft gezegd dat de band een nummer wilde maken dat stil en "spaarzaam" was, met een midden dat "ongelooflijk pompeus" was, en het vervolgens een "over-the-top klassiek einde" wilde geven. Kan zijn. Hij beweerde oorspronkelijk ook dat het nummer was geïnspireerd door het Britse moordmysterie The Third Man uit 1949, en zei later dat hij dat helemaal verzonnen had, dus wie weet? Hoe dan ook, het nummer werd een nummer 2 single in het VK en Nieuw-Zeeland, bereikte de nummer 1 in Ierland, België en Nederland, en wordt algemeen beschouwd als een van de kenmerkende nummers van het Britse synthpop-tijdperk van de jaren 80.
Vienna domineert de LP, maar er is ook een track als Mr. X waarin traditionele synthpop perfect wordt gekoppeld aan de Kraftwerk-sound. Het nummer roept vreemde, zelfs angstige gevoelens op. Mr. X werd in het Duits opgenomen (Herr X) als B-kant voor de Duitse release van de single Vienna.
Western Promise heeft paranoïde elektronische geluiden, totdat Vienna begint. Misschien heb je het nummer al duizend keer gehoord, maar het is nog steeds briljant. Vienna was een wereldhit en de LP was een bestseller. Dit album werd echter een fenomenale mijlpaal vanwege de onvergetelijke (vernieuwende) synthpoptracks als Passionate Reply of Private Lives.
Ik hou van Vienna vanwege zijn alomtegenwoordige verontrustende sfeer en vanwege de constante hoge kwaliteit van zijn liedjes.
Vienna is een tijdloze klassieker die in elke platencollectie thuishoort, en het is zonder twijfel een van de beste synthpopplaten ooit.
bron:Jan Liebregts, NPO en Wikipedia
foto: LP hoes Vienna en Grace Kelly voor Wikimedia